Lieve vulva, het beste moet nog komen!

Verschenen in One World Magazine – Maartnummer 2020

“Lieve vulva, het beste moet nog komen!”

Zoals Cynthia Guerra zijn er niet veel in het oerconservatieve Guatemala, een land waar de evangelische en katholieke kerken nog overvol zitten en vrouwen verondersteld worden mannen te dienen. Cynthia spreekt met haar dochters over vulva’s, met haar partner over vrouwelijke ejaculatie en met haar vriendinnen over moeder en ouder worden maar toch seksueel actief blijven. “Alsof vrouwen dan geen verlangens meer mogen hebben. Voor veel vriendinnen van mijn leeftijd is seks zo goed als verleden tijd.” Cynthia is nu 48. Dat ze over haar vulva en genot kon spreken was niet altijd zo. Haar leven lang bepaalden schuld en schaamte haar relatie met haar vulva.

Cynthia herinnert zich nog de eerste keer toen ze leerde dat ze zich over haar vulva diende te schamen, dat zelfs ernaar kijken een zonde was. Ze was toen acht. “Mijn buurmeisje en ik vonden haar vaders’ pornoboekjes. Giechelend deden we de poses na. Tot haar moeder binnenkwam en we geen uitleg, maar een zware uitbrander kregen.” Ook toen een oudere jongen haar vulva meermaals ongevraagd betastte en haar ouders iets begonnen te vermoeden, straften ze haar. Als tiener had ze vele vriendjes maar ging ze ook talloze malen biechten omdat ze niet als maagd trouwde. “Hoe mijn vulva eruitzag, geschoren en bedekt met sexy slipjes, was om mannen te plezieren. Ik genoot niet van orale seks want ik vond mijn vulva lelijk en stinken, dat had mijn eerste vriendje gezegd.”

Tot acht jaar geleden. “Toen veranderde alles voor mij.” Cynthia wou volksvertegenwoordiger worden en volgde een cursus die haar zou leren aan politiek doen “zoals de mannen”. Ze leerde er echter ook over feminisme. “Ik begreep plots dat niet ik, maar de verwachtingen tegenover mij verkeerd waren. Ik doorzag dat er niets fout was met mijn verlangens bevredigen, dat ik daardoor geen zondares en slechte moeder was.” Ze besloot zich te verdiepen in haar perceptie van haar vulva en van genot: inhoeverre werd die bepaald door haar moeder die haar alleen ooit over menstruatie vertelde, en door christelijke, patriarchale taboes die bepaalden dat een vrouw zich vroom en gedienstig dient te gedragen? Een workshop die ze vorig jaar volgde, vormde al helemaal een keerpunt. “Voor het eerst in mijn leven bekeek ik mijn vulva echt, met liefde en belangstelling.” Guerra schreef haar vulva zelfs een brief en noemde haar “Love”. Ze besefte dat iedere vulva anders is.

Naast schuld en schaamte overheerste in Guerra’s jeugd ook onwetendheid. “Daarom is hierover praten met mijn dochters het allerbelangrijkste, over hoe ze hun emancipatie ook in de zoektocht naar genot kunnen vinden. Ik raadde hen aan dezelfde workshop te volgen en één dochter deelde het met haar vriendinnen. Ik ben niet zoals vele Guatemalteekse moeders de behoeder van hun maagdelijkheid.” Haar partner moet nog even wennen, om bijvoorbeeld zonder ongemak ronduit te spreken over seksualiteit en vulva’s, maar hij volgt Guerra in haar ontdekkingstocht. Ook hij probeert nu de taboes waarmee hij opgroeide te doorbreken. Die vibrator waarmee Cynthia onlangs thuiskwam, mag in de slaapkamer blijven.